Chennai Traffic :Where life comes a full circle

 

ONE-WAY RULES: Restricted entry near Harrington Road.

With numerous diversions, movement in and around T. Nagar is anything but easy. A few residents have however gained from these changes. K. Sarumathi reports

“Vehicles coming from Mahalingapuram flyover to Vadapalani must take the left towards Habibullah Road and then right to Sadhasivam Road, again right to Bazullah Road to take the Rangarajapuram flyover, then a right to reach Chakarapani Street, Five Light, drive down Vishwanathapuram Main Road to reach Liberty to finally join the Arcot Road.”

If it is difficult to comprehend this route diversion even while you are just reading about it, think how someone unaware of the changes or new to the locality would feel about travelling from Mahalingapuram to Vadapalani.

On how she was once trapped in this maze, Ranjani says, “I had come to meet my relatives in Vadapalani after a long time. What used to be an easy journey from my house in Nungambakkam turned out to be a totally confusing affair after the diversion. I didn’t know the interiors of T. Nagar, so went round and round before managing to reach Arcot Road. I am not planning to travel down the same route for some time now.”

But, as they say, there is always a silver lining. At least, for some people. Take Arumugam, who used to take an auto to reach the nearest bus stop to go to Valasaravakkam, his place of work. After the route change, this resident of Rangarajapuram gets to board a bus right outside his house. “Some people’s loss is other people’s gain. Those living on Kodambakkam High Road have lost the Periayar Street bus stand, but residents of West Mambalam and Rangarajapuram now have many buses plying through the area. This is one good thing the diversion has done for the neighbourhood,” he says.

Another area which people want to keep away from is Harrington Road, where concrete-topping of the road is being carried out. Vehicles bound for E.V.R. Periyar Salai from Chetpet junction cannot take the subway due to the ongoing work. With the intersection of 15th Avenue and Harrington Road closed for any traffic, residents have to take 3rd Lane of McNichols Road and travel through Dr. Gurusamy Bridge and E.V.R. Periyar Salai to reach Harrington Road. Vehicles going to Harrington subway from Chetpet junction have been diverted through Dr. Gurusamy Bridge and E.V.R. Periyar Salai to reach Harrington Road.

“People will not complain if the work is completed on time. The inordinate delays makes life hell for commuters,” says a resident of Chetpet.

From the time the Metro Rail project got under way, a one-way plan has put life out of gear for the residents of Ashok Nagar. The 1st Avenue was made one-way with entry for vehicles allowed only from Ashok Pillar junction. The stretch of 11th Avenue from the junction of 1st Avenue to the Inner Ring Road junction was also made ‘one way’ with entry for vehicles allowed only from Ashok Nagar 1st Avenue. The Udhayam theatre junction was also made one-way. It took a long time before commuters got comfortable with the modifications.

H Oct 4 ,2014

நடிகர் ஷாருக் கான் :கடும் தாமதம்: சந்திப்பைப் புறக்கணித்த சென்னை ஊடகங்கள்

பாலிவுட் சூப்பர் ஸ்டார் பங்கேற்கும் நிகழ்ச்சிக்காக மூன்றரை மணி நேரம் காத்திருந்த சென்னை பத்திரிகையாளர்கள் வெறுப்படைந்தும் எதிர்ப்புக்குரல்களை எழுப்பியும் வெளியேறினர்.

சென்னையில் உள்ள ஐடிசி சோழா நட்சத்திர விடுதியில் மாலை 4 மணிக்கு ஆஜராகுமாறு சென்னை ஊடகவியலாளர்களுக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டது. 4.30 மணிக்கு ஷாருக் கான் தொடர்பான சந்திப்பு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.

4.30 மணியிலிருந்து பத்திரிக்கையாளர்களும் ஊடகங்களும் ஷாருக் கானுக்காக காத்திருந்தனர். காத்திருந்து... காத்திருந்து பொறுமை இழந்தனர்.

ஆனால் பாலிவுட் சூப்பர் ஸ்டார் இரவு 8 மணிக்கு வந்தார். விளம்பர நிகழ்ச்சி ஒன்றுடன் ஷாருக் கானின் அடுத்த படமான 'ஹேப்பி நியூ இயர்’ படத்தைப் பற்றிய அறிமுக சந்திப்பாகவும் இந்த நிகழ்ச்சி அமைக்கப்பட்டிருந்தது. இதற்கு சென்னை ஊடகங்களுக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டிருந்தது.

இதற்காக ஷாருக் கான் தவிர அந்தப் படத்தின் பிற கலைஞர்களும் சென்னை வந்திருந்தனர்.

4 மணி நேரமாகக் காத்திருந்ததால் கடும் ஆத்திரமடைந்த ஊடகவியலாளர்கள் தங்கள் எதிர்ப்புக் குரலை எழுப்பினர். ஷாருக் கான் ஒவ்வொருவருடனும் தனித்தனியாக பேட்டி கொடுப்பேன் என்று உத்திரவாதம் அளித்தும் ஊடகவியலாளர்கள் விடுதியை விட்டு கோபமாக வெளியேறினர்.

  தி இந்து: அக்டோபர் 3, 2014

Tailoring :Thread of life

He sources his wares from Mumbai on a wholesale basis, and is therefore able to reap steady profits.

A small shop in Dhandeeshwaram provides material required to carry out tailoring, art and craft work

MHU Thread Centre meets the requirements of those engaged in tailoring, art and craft work. The owner of this 300 sq.ft. shop, Umar sits amidst piles of lining cloth material and a sewing machine.

 Around the shop, there are laces, bobbins, hooks, buttons, zippers, sewing machine oil, different varieties of thread, craft paper, material for quilling, colourful beads of various kinds, tailoring kits, tailoring books, DIY (Do it yourself) kits, lining material, 'falls' for saris and cloth material sold in rolls.

With all of these things, the shop resembles a godown. Previously located on Velachery Main Road near the Dhandeeshwaram bus bay, it is now on a narrow lane in the same locality. 

Passers-by on the main road can easily miss this shop. However, by virtue of its reputation , it draws customers.

Says Raj, a tailor in the neighbourhood, “Umar bhai’s shop is a tailor's paradise, for he has stocked on all that tailors need. I don’t have to go all the way to Parrys to get something as small as laces or beads.

 Earlier, bhai just used to have tailors for customers. Now, anyone looking for minor design solutions visit the shop. ” Umar is assisted by his wife in running the shop. There are two others, who function as support staff.

He sources his wares from Mumbai on a wholesale basis, and is therefore able to reap steady profits.

H October 4, 2014

Vijayadasami :A day for new beginnings

Many children enrolled in classes on Vijayadasami

Around 12.30 p.m. on Friday, the last of the parents trickled out from a playschool. A lamp stood burning in a corner. Morning’s buzz made way for deafening silence.

But, on Monday, the chatter of a few new students will again add to these classrooms. On Friday, Vijayadasami may have marked the nearing end of a reasonably-long holiday week, but for many it also signalled a new beginning.

And, the day, which fell in the middle of the academic year, continued to be favoured by many to enrol their children in everything, from day care to dance classes, for reasons that range from custom to convenience.

The trend had picked up more than usual over the past two or three years, said B. Sajitha, head of operations, Kanchana Patti playschool that has 15 centres in the city. “It is the sentiment of beginning something new on this day,” she said.

Divya Kumar, who got her daughter enrolled in pre-school on Friday, said, “I was travelling around the time schools reopened. I thought why not wait for Vijayadasami as it would be an auspicious day,” she said.

However, Kavita Saraf, director-founder, Alphabet playschool, said most of their admissions happened in the beginning of the academic year. “The child will miss out on a term, and we have to work with them. But, it is a tradition and we keep admissions open on Vijayadasami,” said Kavita.

H October 4, 2014

Rangoli, Dance and Bengali Delicacies

CHENNAI: Members of the Dakshini Society in Anna Nagar started

preparations for Durga Puja three months ago, planning the five-day

 cultural rendezvous that kickstarted on Tuesday with a puja performed 

for the goddess. For the over-100-member association, which has been 

celebrating the festival since 1995, it is a tradition to get both Bengali 

and non-Bengalis together for programmes ranging from dance, 

drama to drawing and quiz competitions, says Vikram Pal 

Chaudhuri from the Association.

Meanwhile, the Bengali Association, T Nagar, conducted pushpanjali

 for Durga matha, followed by the distribution of prasad on 

all the days till October 3. Anjaan Chakravarthy, president of 

the Association, said that the three important days of the festival 

are Saptami, Ashtami and Navami,which fall on the days 

October 1 to 3. While the first day is marked by Anand Mela

, which includes welcoming the goddess in a grand manner, 

on the last day, ladies apply vermillion on the idols as part of 

Sindhur Utsav, which denotes that matha is going back to her

 husband’s place, all happy, explained Chakravarthy.

Vikram said that more than the puja, the events marked a 

fun-filled fest, where members can showcase their talents 

through activities like Alpana, a rangoli competition, 

children’s and adult’s drama, and a dance tribute 

to doyens from Bengal like Rabindranath Tagore.

 The Association has gone on to invite artistes from 

Kolkata to engage the audience in the evening.

 I E  Naveena Vijayan

 01st October 2014 

Chennai Shutterbugs add human touch to street photography

  When Brandon Stanton, the founder of The Humans of New York (HONY)  page, was in India recently , he took the city of Delhi by storm -such  was the popularity of the `street photographer' from New York, who  travels the world, capturing stunning portraits of people you see  on the street every day . However, what is more touching than the photographs are often the conversations that these people have with him, which can either leave you smiling or crying.  The phenomenal movement, which started out small, has now  snowballed into a revolution of sorts, inspiring spirited people to  start off similar pages in their own cities. Namma Chennai has  two such groups -the Humans of Madras (HOM) and  the Humans of Chennai (HOC). Here's their story. HUMANS OF MADRAS Beginnings: Abhishek Dash, 17, has been taking photographs since he turned  a teenager, while Varshita, 16, who came to Chennai just two years  ago from Bangkok, is a multi-tasker -with varied interests including music, photography and volunteering. “The idea of Humans of Madras (HOM),“  they say, “stemmed out of spontaneity. We came up with it in one of our free periods.We had a bunch of photographers in our circle of friends,  and this was an amazing way to gain exposure, learn more about the  people we're surrounded by .“ Inspiration is just a click away: Talking about how HONY inspired them, Abhishek says, “One of the biggest influences Stanton's work has had on me is my attitude towards  taking pictures of strangers.He's helped me be bold in approaching people,  something that's paid off a lot.“ The first shot: “My first subject was an auto driver called Vasu. He was  amazingly nice to me, and waived ten rupees off my fare because he liked the picture that much! Just before I got off, he gave me his brother's email ID, so that he could get the photo printed one day ,“  says Abhishek, adding, “He didn't tell me much of his story ,  but I didn't need that to gather that he was a kind human.“ Talking point: “The toughest part about getting people in the city to open up,“ says Varshita,  “is the language barrier. Both Abhishek and I aren't good with Tamil. Also, I think besides children and grandparents, people are not too keen  on allowing two teenagers take pictures of them for a website.  But we're really trying to get everyone to open up to us and share their own little stories and experiences with us.“ Most memorable picture: Says Abhishek, “Two years ago, I was in Neelankarai, at the fish market.  One of the fisherwomen pointed o u t t o me this older woman who was  busy daydreaming. Right after I got her picture, she noticed what I was doing, shocked. Everyone else started laughing, and eventually, so did the older lady.That's when my love for street photography truly began.“ HUMANS OF CHENNAI: Beginnings: Photography is what connected Ajay Haridas, the managing director of a private concern in the city and Jayanthi Kanderi, a headhunter from Atlanta.  Together, they started off the Humans of Chennai (HOC). Living in the US, the yearning to connect back to her hometo wn, is what inspired Jayanthi to start Jayanthi to start HOC. “I const an tly look out for ph oto blogs and pages that take me on a journey, but I wanted to know more about the humans that make Chennai what it is. I looked for a page like HONY on Chennai and didn't find one. Every time I read a story on HONY, I longed to read more about people of my hometown.“ Adds Ajay , “The concept of meeting strangers in your city and asking them questions about their personal  life, was a kind of thrilling. I checked out the HONY page and was  astonished at the kind of questions to which peo ple had answered. This got me inter ested and since I like meeting people and understanding  their psycholo gy , I decided to give it a shot.“ Inspiration is just a click away: So, how does HONY's work inspire the duo? “Just the sim plicity of HONY  is inspiring enough. The people are real and the stories are real. That's just so moving.“ The first shot: Says Ajay , “It was of a secu rity guard at an apartment complex in Kilpauk.  He is from Nepal and stays away from his family of a wife and three kids,  because Chennai offers great working environ ment and a good salary , which he sends back to his village. He hasn't seen them in a year now.  I asked him, `since you work as a security here, what is your great est fear?' He said, “I am a Nepali. I don't fear anything!'.“ Talking point: Talking about how easy or difficult it is to get people to open up, Jayanthi says, “all you have to do is ask and be willing to listen. People will tell you their stories.“ Ajay concurs. “If you talk to them when they are not busy ,  and explain to them what you are doing, people generally open up.  Plus, once they get started, they tell you so much -it is simply amazing.“ Most memorable picture: “The most memorable picture that I have taken is of Sachin Tendulkar during his visit to Chennai. But the most interesting one is that of a star hotel's GM about how he handles pressure,“ says Ajay .   Nandita Ravi Oct 01 2014 : The Times of India (Chennai)

KOLU SEASON :Mountains move to living rooms

  It's that time of the year when women move mountains in their bid to  outdo their neighbours. Each Navarathri, imagina tions rut riot as people come up with new themes for their kolus or displays of dolls. From mountains and farms to cricket fields and race tracks, all sorts  of displays are laid out inside houses. Some follow tradition and pick  themes based on mythology but many choose current events as their muse. Vasanthy Ramesh, a resident of Adyar, has picked mountains as her  theme this year. The kolu features seven mountains, including Kailash,  Tirupati, Sanjeevani and Sabarimala.“We planned to have mountains  as the theme this year soon after Navarathri last year. We collected information on each hill from mythology as well included the present-day  experience of people who have visited these places,“ said Vasanthy , who returned from Nigeria a few years ago. The mountains are surrounded by thick vegetation formed by carefully tended mustard and fenugreek plants. Last year, Krishna Leela was her theme. At B Sivasankari's house in Kesavaperumalpuram, the theme is Chennai 375 to commemorate the city's 375th anniversary . “The kolu has past and present buildings, streets and temples.  With the help of pictures and caricatures, it explains the changing face of the city from British times till today,“ said Sivasankari. The Parthasarathy temple from past and present as well as skyscrapers of OMR find place in this kolu.  “We used colour pic tures to show how the temples look today while the yesteryear pictures were drawn by my husband,“ said Sivasankari. Anandhi Badrinath of Kotturpuram has highlighted ancient  utensils. “We have the regular steps of gods and goddesses.  On the floor is a village scene with a family cooking earth  en pots and stoves,“ said Badrinath. Temples have set up kolus on mythological themes. “ A mandapam in Kapaleeswarar temple has been decorated with Mt Kailash and saints devoted to Lord Shiva,“  said R Srikanth, one of the organisers. Oct 01 2014 : The Times of India (Chennai)

மறக்க முடியுமா? ....பொற்காலத்தின் பொம்மைகள்

பால பருவத்தில் நவராத்திரி என்றாலே விசேஷம்தான். ஒன்பது நாள் விடுமுறைக் கொண்டாட்டமாயிற்றே! 

நண்பர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்று விதவிதமாகக் கொலு அமைக்க வேலை பார்ப்பேன். மணல், மண் கலந்து பரப்பிக் கடுகு தூவி தண்ணீர் தெளித்தால் புல் புல்லாகச் செடிகள் துளிர் விடும். அந்தத் தோட்டத்தில் பினாகா பற்பசையுடன் இலவச இணைப்பாகக் கிடைக்கும் குரங்கு, புலி, கரடி, மான் பொம்மைகள் மற்றும் ரப்பர் பாம்பு, பூரான், தேள், பல்லி எல்லாம் சேர்ந்து வரிசையாக நடப்பட்ட தீக்குச்சி வேலிக்குள் அட்டகாசமான ‘ஆஃப்ரிக்கன் சஃபாரி’யாகச் சுதந்திரமாக உலா வரும்.

 இந்த இயற்கைத் தோட்டத்திலேயே இன்னொரு தீக்குச்சி வேலி அடைப்புக்குள் மரச் சறுக்கு மரம், சீசாப் பலகை, ஊஞ்சல் ஆகியவை நிறைந்த விளையாட்டு மைதானத்தில் குழந்தைகள் விளையாடுவார்கள்.

பளபள கோயில்

சரிவாக மண்மேடு அமைத்து உச்சியில் அருகருகே இரு குன்றுகளை உருவாக்கி அதன் ஒரு பக்கம் ஓடைக்கான குழிவுப் பாதை. உயரத்தில் திரைமறைவில் தகர வாளியிலிருந்து ரப்பர் குழாய் வழியாக ஓடையில் சலசலவென்று நீர். அதற்கு அருகிலேயே மலைப் பாதை. மனித பொம்மைகள் மேலேறும். உச்சிக் குன்றுகளுக்கு இடையில் காவிப் பட்டையும் வெள்ளைப் பட்டையும் அடிக்கப்பட்ட மதிலுடன் கூடிய பளபள கோயில்.

அடுத்த நாள் மாப்பிள்ளை காரைத் தூக்கிவிட்டு அங்கே பல்லக்கை வைத்து விட்டால் சுவாமி திருவீதி உலா. 

அதற்கும் அடுத்த நாள் பல்லக்குக்குப் பதிலாக வடம் பிடித்து இழுக்கும் மனிதர்களுடன் தேரை வைத்தால் தேர்த் திருவிழா. கலைடாஸ்கோப் காட்சிபோல் இந்த பொம்மைக் குழு தினம் தினம் உருமாறும்.

செட்டியார் பொம்மையும் செந்தேளும்

சின்ன வயதில் வறுமை. அதனால் வீட்டில் கொலு இல்லை. ஒவ்வொரு நவராத்திரியின் போதும் ஊரிலிருந்து பெரியம்மா பெண், சித்தி பெண் என்று யாராவது ஒரு டிக்கெட் ஆஜராகும். மாலையானவுடன் அந்த ‘அக்கா'வைச் சீவிச் சிங்காரித்து ‘போய் வெத்தலை பாக்கு வாங்கிட்டு வா...' என்று அனுப்புவார்கள். துணைக்கு, சாணளவு ஆண்களான நான், சித்தி பையன் ராஜூ, அத்தை பையன் சத்யா.

தெருவில் காலை வைக்கும்முன் எங்கள் கைகளில் ஆளுக்கொரு மஞ்சப்பை தொங்க விடப்படும். புதுத்தெரு, நடுத்தெரு, கடலங்குடி தெரு என்று ஒவ்வொரு தெருவாக, ஒவ்வொரு வீடாகச் சென்று, அப்போது பிரபலமான ‘புன்னகை மன்னன் பூ விழிக் கண்ணன் ருக்மணிக்காக' கொலுப் பாட்டைத் தேய் தேய் என்று தேய்த்துக் காகிதச் சுண்டல் பொட்டலங்களை மஞ்சப்பைகளில் சேகரித்து வருவோம்.

ஒரு நவராத்திரியின்போது மூன்று வயதுப் பெண் குழந்தை ஒன்றை அவ்வாறு மணையில் உட்கார வைத்து இந்தச் சடங்குகளையெல்லாம் செய்தார்கள். அதற்குச் சடங்குகளில் எல்லாம் பிரியம் இல்லை. கொலுவில் வைத்திருந்த செட்டியார் பொம்மை மீதே கண்ணாக இருந்தது. “மாமி இந்தப் பொம்மையை நானே வச்சிக்கவா?” என்று கேட்டுக்கொண்டே பொம்மையைக் கையில் எடுத்துவிட்டது. அந்த செட்டியார் பொம்மையின் அடிப்பாகத்தில் ஒற்றை ரூபாய் நாணயம் அளவுக்கு ஓட்டை. குழந்தை பொம்மையைக் கையில் எடுத்தவுடன் ஓட்டையிலிருந்து ஒரு ஜீவராசி தலை நீட்டியது. தொப்பென்று கீழே குதித்தது.

கொடுக்கை உயரத் தூக்கியபடி விரல் நீளத்துக்கு ஒரு செந்தேள். முன்னே பின்னே அந்தக் குழந்தை தேளைப் பார்த்ததில்லையாதலால், அதற்கு அந்தத் தேள் ஒரு காட்சிப் பொருளாகத் தோன்றியது. 

என்னவோ விளையாட்டுப் பொம்மை என்று தனது சின்ன உள்ளங்கையை அதன் மேல் வைக்கப் போக, சுற்றி நின்று பார்த்துப் பதைத்துக்கொண்டிருந்தவர்களெல்லாம் ‘ஐயோ' என்று அலற, தேளோ பரபரவென்று அங்கே இருந்த சரஸ்வதி பொம்மையைச் சுற்றிவிட்டு வாசலைத் தாண்டி தெருவில் இறங்கி ஓடி மறைந்தது.

“மஹா பெரியவா சொன்னார்ங்கறதுக்காக நாங்க இந்த மாதிரி செய்ய ஆரம்பிச்சோம். இப்பவும் அவர்தான் கொழந்தையையும் தேளையும் காப்பாத்தியிருக்கார்...” என்று அந்த வீட்டு மாமி குரல் தழுதழுக்கக் கூறிவிட்டுக் குழந்தையை வாரி அணைத்துக்கொண்ட காட்சியை மறக்க முடியுமா?

துக்கத்தை மாற்றிய கொலு

ஒவ்வொரு கொலுவுக்கும் அய்யம்பேட்டையில் ஒரு ஜமீன்தார் வீட்டின் கிரிக்கெட் மைதானம் போன்ற முன் கூடத்தில் படிகள் அமைத்து முழுக்க பொம்மைகளாக அடுக்கி வைத்திருப்பார்கள். ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதம். கொலுவை வேடிக்கை பார்க்க வீட்டின் உள்ளே நுழைவதற்கு எங்களுக்குத் தைரியம் பத்தாது. அதனால் திண்ணையில் இருக்கும் ஜன்னல் வழியாகப் பத்துப் பதினைந்து பேர் முட்டி, மோதிக்கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்போம். அங்கே நின்று வேடிக்கை பார்க்கும் ஐந்து, பத்து நிமிடங்களும் சொர்க்கம்!

அப்படி எதிர்பார்த்துதான் அந்த வருஷமும் திண்ணை ஏறினோம். ஜன்னல் வழியே தெரிந்த கூடம் வெறிச்சோடி இருந்தது. ஏமாற்றமென்றால் ஏமாற்றம் ஜமீன்தார் வெளியே வந்தார்.

“வளர்ந்த பையனைப் பறிகொடுத்துட்டு பரிதவிக்கிற வீட்ல கொலுவாவது இன்னொண்ணாவது. போங்கடா.. போங்க’’ என்று எங்களைப் பார்த்து தொண்டை அடைக்கக் கூறினார். எங்களில் ஒரு பையன் தைரியமாக அவர் முன்னால் சென்றான். “உங்க பையன் சாமிகிட்டத்தானே போயிருக்கான்? சாமி பொம்மைக்குப் பக்கத்திலேயே உங்க பையனோட பொம்மையையும் வெச்சுக் கொலு வைக்கலாம் இல்ல..?” என்று துடுக்குத்தனமாகக் கேட்டான். 

ஜமீன்தார் அவனை ஆழமாகப் பார்த்தார். சில விநாடிகள் தர்மசங்கடமான மவுனம். பின் அவரே மவுனத்தை உடைத்து, “அப்படியாடா… அப்ப நீங்க எல்லாம் நாளைக்கு வாங்க. தவறாம வரணும், என்ன?” என்றார்.

மறுநாள் ஜமீன்தார் வாசலிலேயே நின்றிருந்தார். எங்களைக் கைப்பிடித்து உள்ளே கூட்டிச் சென்றார். கூடத்தில் அமர்க்களமாகக் கொலு பொம்மைகள். கலர் கலராக சீரியல் பல்புகள் மின்னி மின்னி ஒளிர்ந்தன. 

அமர்க்களமான கொலு. படிகளின் நட்ட நடுவே, சாமி பொம்மைகளுக்கு இடையில் எங்கள் வயதொத்த ஒரு சிறுவனின் புகைப்படம் வைக்கப்பட்டு அதற்கு பொட்டு, மாலை அலங்காரம். எங்கள் எல்லோருக்கும் அன்றிரவு வயிறாரச் சாப்பாடு. 

அப்போது குஷியாக இருந்தது. 

இப்போது நெகிழ்வாக இருக்கிறது. 

மறக்க முடியுமா?

தி இந்து:புதன், அக்டோபர் 1, 2014