நான் பையனாக :என் மகனைப் பார்க்கும்போது என்னுள் அன்பும், இழப்பின் வலியும் பெருகுகின்றன. ‘

-

இதை எழுதும்போது எனது மகன் ஷான், காதில் பொருத்தப்பட்ட ஹெட்போன் மூலம் ‘கேட் எம்பயர்ஸ்' இசைக் குழுவின் பாடலைக் கேட்டபடி வீட்டுக்கு வெளியே ஒரு சக்கர மிதிவண்டியை ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறான்.

அழகான நண்பகல் நேரமிது. ஷான், கல்லூரியில் சேர்வதற்கு முன்னதான ஒரு கோடைக் காலம்! தனது வாழ்வில் பல கோடைக் காலங்களை ஷான் பார்ப்பான் என்றாலும், இந்த சில வாரங்கள்தான் அவன் சுதந்திரமாக உலவுவான்.

எனது மகன்களைப் பற்றிய நினைவுகளுடன் எனது சிறுவயது நினைவும் என்னைச் சூழ்கிறது. 

சமீபத்தில் சர்வதேச திரைப்பட விழா ஒன்றில், ரிச்சர்டு லிங்க்லேட்டர் இயக்கிய ‘பாய்ஹுட்', 8 வயதில் ஆபிரகாம் லிங்கனை பாதித்த அடிமை முறை பற்றிய திரைப்படமான ‘தி பெட்டர் ஏஞ்சல்ஸ்' ஆகியவற்றைப் பார்த்தேன்.

இரு திரைப்படங்களுக்கும் இடையே ஒரு ஒற்றுமை உண்டு. ‘பாய்ஹுட்' படத்தின் தொடக்கக் காட்சியில், புல்தரையில் படுத்துக்கொண்டே வானத்தில் மிதந்து செல்லும் மேகங்களைப் பார்க் கிறான், ஏழு வயது மேசன். ‘தி பெட்டர் ஏஞ்சல்ஸ்' படத்திலும் இதே போன்ற காட்சி வருகிறது. எதிர்கால எழுச்சி நாயகர்கள் இருவரும் கோடைக் கால மேகங்களின் நகர்வை ரசிக்கின்றனர்.

1960-களில் நானும் அதுபோன்ற கோடைக் காலங்களைக் கடந்துவந்திருக்கிறேன். ஆணாக இருந்து பின்னர் பெண்ணாக மாறும் ஒருவர் எதிர்கொள்ளும் அனைத்துப் பிரச்சினைகளையும் பிற்காலத்தில் நானும் எதிர்கொண்டிருக்கிறேன். 

எனினும் எனது இளமைக்காலத்தில், ஒரு சிறுவனுக்குரிய அனைத்து செயல்களையும் செய் திருக்கிறேன். பேரானந்தத்துக்குரிய அனுபவம் அது. பென்சில்வேனியாவின் வயல்வெளிகளிலும் வனப் பகுதியை ஒட்டிய கிராமப்புறங்களிலும் எனது இளமைக் காலம் கழிந்தது. ஏரிகளில் மீன்பிடிக்கச் சென்றதும், பாலங்களிலிருந்து ஓடைகளில் குதித்து நீந்தியதும், அப்பாவுடன் இணைந்து வெடி வெடித்ததும் நினைவில் நிற்கின்றன. கோடைக் கால விடுமுறையின்போது கைவிடப்பட்ட பள்ளி மைதானத்தின் பின்புறம் கெவின் வால்ஷ் என்ற சிறுவனிடம் கெட்ட வார்த்தைகளைக் கற்றுக் கொண்டதும்தான்!

எனது துணைவி டெய்ர்ட்ரி தனது கோடைக் கால இளமை தருணங்களைப் பற்றிச் சொல்லி யிருக்கிறாள். ஆச்சரியம் என்னவென்றால், எனது இளமைக் கால நினைவுகளின் பட்டியலுக்கும் அவளுடைய அனுபவங்களுக்கும் பெரிய வித்தி யாசமில்லை. பிற்காலத்தில், சங்கடம் தரும் வகையில் பாலின மாற்றத்தை எதிர்கொள்ள நேர்ந்தாலும், இளமையில் ஒரு சிறுவனாக நான் கழித்த கோடைக் கால நினைவுகள் என்னை விட்டு இன்னும் அகலவில்லை. அந்தச் சிறுவனின் கனவுகள் என்னிடம் பத்திரமாக இருக்கின்றன.

‘தி பெட்டர் ஏஞ்செல்ஸ்' திரைப்படம் பனிப் போர்வை போர்த்திய லிங்கன் நினைவிடத்திலிருந்து தொடங்கி, 1817-ம் காலத்திய இண்டியானா பகுதிக்கு சட்டென மாறுகிறது. காட்சிகள் செல்லச் செல்ல அந்தச் சிறுவன் எப்படிப் பின்னாட்களில் அமெரிக்காவின் அதிபராகிறான் என்ற ஆச்சரியம் மேலிடுகிறது. தனக்குள் இருந்த சிறுவனைப் போர்க்களத்தில் லிங்கன் உணர்ந்திருப்பாரா?

முதிர்ந்த தங்கள் உடல்களுக்குள் தங்கள் இளம் பிராயத்துச் சிறுவர்களைத் தேடும் ஆன்மாக்கள் இந்த உலகம் முழுதும் நிரம்பியுள்ளன. எனக்குள் இருந்த சிறுவனின் தேடலில் பல முறை நான் கண்ணீர் சிந்தியிருக்கிறேன். என்னை ஒரு சிறுவனாகப் பார்த்தவர்களில் யாரும் இன்று உயிருடன் இல்லை. அதில் எனக்கு வருத்தமுண்டு. எனக்குள் நான் அடிக்கடிக் கேட்டுக்கொள்ளும் கேள்வி: “நான் எப்படி, இப்படி ஆனேன்?” இதற்கான விடையைக் கண்டுபிடிப்பது என்பது கடந்த காலத்துக்கும் எதிர்காலத்துக்கும் இடையிலான அமைதியைக் கண்டுபிடிப்பதற்கு ஒப்பானது.

இன்றும், வானில் மிதக்கும் மேகங்களைப் பார்க்கும் சமயங்களில், இளம் வயதில் கடந்துவந்த கோடைக் காலங்களை நினைத்துக்கொள்வேன். 

என் மகனைப் பார்க்கும்போது என்னுள் அன்பும், இழப்பின் வலியும் பெருகுகின்றன. ‘தி பெட்டர் ஏஞ்சல்ஸ்' படத்தில் லிங்கனின் ஆசிரியர் சொல்லும் வார்த்தைகளை என் மகனிடம் சொல்ல விரும்புகிறேன். 

லிங்கன் தனது வீட்டை விட்டுத் தொலைதூரப் பயணத்தைத் தொடங்கும்போது, ஆசிரியர் சொல்கிறார்: “

இந்த வனத்தில் அவன் இனி இருக்கப்போவதில்லை. 

அவன் தனது சுவடுகளைப் பதிப்பான்!”

தி இந்து:  வெள்ளி, ஆகஸ்ட் 15, 2014

கொஞ்சம் சினிமா ...கொஞ்சம் பாப்கார்ன் :சினிமா ராண்டேவூவின் திரையிடல் மாதம் தோறும் இரண்டாம் சனிக்கிழமை நடைபெறுகிறது.

மனித மனதின் ஆழமான உணர்வுகளைப் புதைகுழிகளிலிருந்து மீட்டெடுக்கும் மந்திரத் திறவுகோல்களைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ள ஊடகம்தான் சினிமா. ஆனால் சினிமா பற்றிய புரிதல்களைக் கூர்மைப்படுத்தவோ தீவிரப்படுத்தவோ தமிழ்ச் சூழலில் மிக அரிதாகவே முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. மாற்று சினிமாவில் மேற்கொள்ளப்படும் முயற்சிகள்கூட வெகுஜன (mainstream) சினிமாவில் மேற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதுதான் உண்மை.

வெகுஜன சினிமாவில் ரசனையின் தளத்தை விரிவுபடுத்தவும் சினிமா பற்றிய உரையாடல்களைக் கூர்மைப்படுத்தும் நோக்குடன் கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக ‘சினிமா ராண்டேவூ’ (Cinema Rendezvous) என்கிற அமைப்பை உருவாக்கி நடத்திவருகிறார் திரைப்பட மற்றும் நாடகக் கலைஞரான ஷைலஜா செட்லூர். சினிமா ராண்டேவூ மூலம் மாதம் ஒரு திரையிடல், திரையிடப்படும் சினிமா தொடர்பாக விவாதங்கள் என்று சினிமா பற்றிய தீவிரமான உரையாடல்களைச் சாத்தியப்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறது சினிமா ராண்டேவூ.

“மெயின் ஸ்ட்ரீம் சினிமா பற்றிய உரையாடல்கள், மாற்று சினிமாவைப் பரவலாக்குதல் போன்றவற்றைச் செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறோம். ஒரு நொடி அழவும் அடுத்த நொடி சிரிக்கவும் வைக்கும் மாய உலகம் சினிமா. சினிமா என்கிற ஊடகம் பற்றித் தீவிரமான உரையாடல்கள் நிச்சயம் தேவை” என்கிறார் ஷைலஜா.

பெரும்பாலும் சிறப்பு விருந்தினர்களாக அழைக்கப்படுபவர்கள் பரிந்துரைக்கும் படங்களே திரையிடப்படுகின்றன. “சினிமா ராண்டேவூவில் திரையிடப்படும் பெரும்பாலான படங்கள் மொழி பேதங்களைக் கடந்தவை. உலக சினிமாவிலிருந்து உள்ளூர் சினிமா வரை எங்களுக்குப் பரிந்துரைக்கப்படும் பல படங்களை நாங்கள் திரையிடுகிறோம். அதுகுறித்து உரையாடுகிறோம். அந்தப் படங்களைத் தமிழ்ச் சூழலோடு பொருத்திப் பார்த்து எங்களுக்குள் பேசிக்கொள்கிறோம்” என்றும் ஷைலஜா குறிப்பிடுகிறார். சுஹாசினி மணிரத்னம், ரோஹினி, இயக்குநர்கள் அட்லி, வெற்றிமாறன், சமுத்திரகனி, ராம், கே.எஸ்.ரவிகுமார், தியாகராஜன் குமாரராஜா, நாகா, சசி, ஒளிப்பதிவாளர் ராண்டி போன்ற பலர் இந்தத் திரையிடல்களில் சிறப்பு விருந்தினர்களாகக் கலந்துகொண்டு விவாதங்களை நெறிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

“இந்தத் திரையிடல்களுக்கென்று குறிப்பிட்ட எந்த வரையறையும் இல்லை. சிறப்பு விருந்தினர்களாக அழைக்கப்படுபவர்கள் பரிந்துரைக்கும்போது எங்களுக்கும் பல விஷயங்கள் தெரியவருகின்றன. சமுத்திரகனி வந்தபோது நீங்களே ஒரு படத்தை தேர்ந்தெடுங்கள். நானும் பார்க்கிறேன் என்றார். ரிதுபர்னோ கோஷின் சித்ராங்கதா திரைப்படம் ஒரு நடனக் கலைஞரின் பாலின அடையாளம் சார்ந்த போராட்டம் பற்றியது. அது பற்றி பேச அப்சரா ரெட்டியை அழைத்திருந்தோம். பாலின அடையாளத்துடனான போராட்டத்தை கடந்து வந்தவர் அவர்.

சினிமாவை ஆழமாக நேசிப்பவர்களுக்கான, சினிமாவின் மகத்துவத்தில் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறவர்களுக்கான ஒரு களமாக மட்டுமே இது இருக்கிறது. ஒருவரின் சினிமா ரசனையின் அடிப்படையில் அவரைப் பற்றிய புரிதல் ஆழமாகிறது. நட்பிற்கு நல்ல அடித்தளமாய் இருக்கிறது அது அந்த அளவு சக்தி வாய்ந்த ஊடகம்” என்கிறார் ஷைலஜா.

சினிமாவைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமன்றி சினிமா பற்றிப் பெரிய அளவில் புரிதல் இல்லாதவர்கள்கூட ஆர்வத்தோடு சினிமா ராண்டேவூ திரையிடல்களில் கலந்துகொண்டு தங்களது சினிமா பார்வையை விரிவுபடுத்திக்கொள்கிறார்கள் என்று பெருமிதப்படுகிறார் ஷைலஜா. சினிமா ராண்டெவூ அறக்கட்டளையில் ஷைலஜா தவிர இயக்குநர் நாகாவும் ஒளிப்பதிவாளர் அருண்மணி பழனியும் இருக்கிறார்கள். இயக்குநர் ஹரிஹரன் தொடர்ந்து வழிகாட்டுவதாகச் சொல்கிறார் ஷைலஜா. திரையிடல்களோடு நிறுத்திக்கொள்ளாமல் திரை விமர்சனங்களுக்கான பட்டறைகள் நடத்துவது பற்றிய சிந்தனையும் இந்த அறக்கட்டளைக்கு இருக்கிறது.

சினிமா ராண்டேவூவில் இப்போது 40 வருடாந்திர உறுப்பினர்கள் இருக்கிறார்கள். உறுப்பினர் சந்தாவாக ஆண்டுக்கு 1500 ரூபாய் வசூலிக்கப்படுகிறது. குறிப்பிட்ட ஒரு திரையிடலுக்கு மட்டும் வர வேண்டும் என்று விருப்பப்படுகிறவர்களிடமிருந்து 150 ரூபாய் வசூலிக்கப்படுகிறது. “இது லாப நோக்கமற்ற அறக்கட்டளை. ஆனால் திரையிடல்களுக்கு ஆகும் செலவுகளுக்காக இந்தக் கட்டணத்தை வசூல் செய்கிறோம்” என்கிறார் ஷைலஜா.

சினிமா ராண்டேவூவின் திரையிடல் மாதம் தோறும் இரண்டாம் சனிக்கிழமை நடைபெறுகிறது.

தொடர்புக்கு  :cinemarendezvous@gmail.com

ஷட்டரும் சசியும்

சினிமா ராண்டேவூவின் ஆகஸ்ட் மாதத்திற்கான திரையிடலில் டிஷ்யூம், பூ முதலான படங்களை இயக்கிய சசி பரிந்துரைத்த ஷட்டர் மலையாளத் திரைப்படம் திரையிடப்பட்டது.

துபாயில் வேலை பார்க்கும் நடுத்தர வயதுக் குடும்பத் தலைவன், துபாய் செல்லும் ஆசையில் அவருக்கு எடுபடி வேலை செய்யும் ஆட்டோ ஓட்டுநர், மார்க்கெட் இழந்த பிறகு மீண்டும் இயக்குநராக முயலும் இயக்குநர் இவர்களுக்கிடையில் ஒரு பாலியல் தொழிலாளி, அவள் மூலம் அவர்களது வாழ்கையில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் குறித்த உணர்வுபூர்வமான கலைப் படைப்புதான் ஷட்டர்.

துபாயிலிருந்து வந்திருக்கும் குடும்பத் தலைவன் பல சூழ்நிலைகளால் பாலியல் தொழிலாளியோடு பூட்டிய ஷெட் ஒன்றில் மாட்டிக்கொள்கிறான். அவன் அங்கு தங்கியிருக்கும் ஒரு இரவும் ஒரு பகலும் அவன் பார்வையை எப்படி மாற்றுகின்றன என்பதை ஒரு விதமான துல்லியத்தன்மையோடும் மிகையின்றியும் சொல்கிறார் இயக்குநர் ஜாய் மாத்யூ. நடிகராகப் பல படங்களில் தோன்றியிருக்கும் மாத்யூவுக்கு இயக்குநராக இது முதல் படம்.

“எத்தனை முறை பார்த்தாலும் இந்தப் படம் நெகிழ்த்திவிடுவதாக” சொன்னார் இயக்குநர் சசி.

ஷட்டர் திரைப்படம் விரைவில் தமிழில் மறு ஆக்கம் செய்யப்படலாம் என்று சொல்லப்படுகிறது.

தி இந்து:  வெள்ளி, ஆகஸ்ட் 15, 2014

கொஞ்சம் சினிமா ...கொஞ்சம் பாப்கார்ன் : 15 மொழிகள்; 15,000 திரையரங்குகள்!- பிரம்மாண்டமாக தயாராகும் ‘ஐ’

• 
  'ஐ' படத்தில் விக்ரம், ஏமி ஜாக்சன்
• 
  'ஐ' படத்தில் விக்ரம், ஏமி ஜாக்சன்

இந்திய திரையுலகில் தயாரிக்கப்பட்டு வரும் மெகா பட்ஜெட் தமிழ் திரைப்படம் என வெளிநாடுகளில் குறிப்பிடப்படும் வண்ணம் தயாராகிறது 'ஐ'.

ஜூலை 2012ல் தொடங்கப்பட்ட நாள் முதலே இப்படத்தைப் பற்றி பல்வேறு தகவல்கள் வெளியாகி வருகின்றன. தற்போது இப்படத்தின் இசை வெளியீடு, பிரம்மாண்டமான ரிலீஸ் திட்டம் என பல்வேறு செய்திகள் இணையத்தில் வலம் வருகிறது.

உண்மையில் நடப்பது என்ன? இது குறித்து 'ஐ' படத்திற்கு நெருக்கமானவரைச் சந்தித்தோம். முதலில் இந்தப் படத்தை பற்றி பேசுவதற்கு முன்னால் ஐ' டீஸரை பாருங்கள். அப்புறமா பேசலாம் என்றார். பார்த்தோம்.

'ஐ' படத்தின் டீஸர் ஒன்றே போதும், இந்தப் படத்தில் ஷங்கர் - விக்ரம் என்ன செய்திருக்கிறார்கள், படம் ரிலீஸ் ஆவதில் ஏன் தாமதம் போன்ற பல கேள்விகளுக்கு பதிலளிக்கிறது டீஸர். ஷங்கரின் மேக்கப் ஐடியா, விக்ரமின் உழைப்பு, பி.சி.ஸ்ரீராம் கேமிரா, ஏ.ஆர். ரகுமானின் இசையமைப்பு என சரியான கூட்டணியில், மிரட்சி அடைய வைக்கும் வண்ணம் இருந்தது. 45 நொடிகள் 150 கோடி பிரம்மாண்டத்தை சுருக்கிக் காட்டியிருக்கிறார்கள்.

' ஐ' குறித்து அவரிடம் சேகரித்த தகவல்கள் இதோ!

* 'ஐ' படத்தின் இறுதிகட்ட பணிகள் தற்போது தீவிரமாக நடைபெற்று வருகிறது. இப்படத்தின் PATCH WORK எனப்படும் சிறு காட்சிகள் மட்டுமே இன்னும் காட்சிப்படுத்த இருக்கிறது. மற்றபடி மொத்த படப்பிடிப்பும் முடிந்தாகிவிட்டது.

* தமிழ், தெலுங்கு, இந்தி, என இந்திய மொழிகள் மட்டுமன்றி சீன மொழியையும் சேர்த்து, மொத்தம் 15 மொழிகளில் இப்படம் வெளியாகிறது. இதனால் அனைத்து மொழி டப்பிங் பணிகளும் ஒன்றின் பின் ஒன்றாக நடைபெற்று வருகிறது. விரைவில் சீன மொழி டப்பிங் தொடங்கவிருக்கிறது. சீன மொழியில் டப்பிங் செய்யப்படும் முதல் தமிழ் படம் இது தான்.

* இப்படத்திற்காக சுமார் 30 நாட்கள் அதிக சிரமப்பட்டு ஒரு சண்டைக் காட்சியை சீனாவில் காட்சிப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். இந்திய அளவில் இந்த சண்டைக்காட்சி பேசப்படும் என்கிறார்கள். அதுமட்டுமன்றி, சீனப் படங்களே இதுவரை படப்பிடிப்பு நடத்தாத இடங்களுக்கு எல்லாம் சென்று படப்பிடிப்பு நடத்தி இருக்கிறார்கள்.

* விக்ரம் இப்படத்தில் ஒப்பந்தமான போது 70 கிலோ இருந்தார். முதலில் முழுக்க உடம்பு ஏற்றி 130 கிலோ வரை எடையைக் கூட்டி, நடித்தார். பிறகு அப்படியே எடையைக் குறைத்து 50 கிலோவிற்கு வந்து, முக்கிய காட்சிகளில் நடித்திருக்கிறார்.

* 150 கோடியைத் தாண்டிய பட்ஜெட் என்பதால், இப்படத்தை சுமார் 15,000 திரையரங்குகளில் வெளியிட திட்டமிட்டு பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வருகிறார்கள். இந்திய அளவில் அதிக திரையரங்கில் வெளியிடும் முதல் படம் 'ஐ'

* உலக அளவில் சீனாவில் தான் அதிக எண்ணிக்கையில் திரையரங்குகள் இருக்கிறது. அங்கு, ஹாலிவுட் படங்களை விட அதிகமாக, சுமார் 7000 திரையரங்குகளில் வெளியாகிறது 'ஐ'

* சென்னை, ஹைதராபாத், மும்பை, இங்கிலாந்து உள்ளிட்ட பல்வேறு இடங்களில் இப்படத்தின் இசை வெளியீட்டு விழாவை நடத்த முடிவு செய்திருக்கிறது இப்படத்தை தயாரித்து வரும் ஆஸ்கர் நிறுவனம்.

* இந்தியாவே திரும்பிப் பார்க்கும் அளவிற்கு, சென்னையில் பிரம்மாண்டமான இசை வெளியீட்டு விழா ஒன்றினை ஏற்பாடு செய்து வருகிறார்கள். 'தசாவதாரம்' படத்திற்கு ஜாக்கி சான் வந்ததது போல, 'ஐ' இசை வெளியீடு விழாவிற்கு பில் கிளிண்டன் மற்றும் அர்னால்டு ஸ்வாஸர்நெகர் ஆகியோரை அழைத்து வருவதற்கான பேச்சுவார்த்தைகளை நடத்தி வருகிறது ஆஸ்கர் நிறுவனம்

* கோடி கோடியாக கொட்டி படம் எடுத்தாலும், அப்படத்தின் எந்த ஒரு விழாவிலும் தயாரிப்பாளர் 'ஆஸ்கர்'ரவிச்சந்திரன் கலந்து கொள்வதில்லை. 'ஐ' பட விழாவிலும் கலந்து கொள்ளப் போவதில்லையாம்.

* ஒரு காட்சிக்காக விக்ரமிற்கு மேக்கப் போட்டிருக்கிறார்கள். அந்த மேக்கப் போட்டால், முற்றிலும் குளிரூட்டப்பட்ட அறையில் தான் விக்ரம் இருக்க வேண்டும். வெளியே வந்தால் மேக்கப்பில் உள்ள ஆசிட் உருகி தோல் எல்லாம் உரிந்து விடும். மேக்கப் போடும் முன், ஷாட் என்ன என்பதை எல்லாம் விளக்கி விடுவார் இயக்குநர் ஷங்கர். படப்பிடிப்புக்கு தயாரானதும், ஷாட் ரெடி என்றவுடன் விக்ரம் வெளியே வந்து நடித்து விட்டு, உடனடியாக திரும்பவும் உள்ளே சென்றுவிடுவார். அப்படியிருந்தும், விக்ரமிற்கு ஒரு நாள் தோல் உரிந்து விட்டது. அந்தளவிற்கு விக்ரமின் உழைப்பு இந்தப் படத்தில் இருக்கிறது.

* படம் மிகத் தரமாக தயாராகியுள்ளது. 'ஐ' வெளியானவுடன் தமிழ் சினிமாவை, இந்திய சினிமாவை 'ஐ'க்கு முன், 'ஐ'க்கு பின் என பிரிக்க வாய்ப்பிருக்கிறது என்று நம்புகிறது படக்குழு.

* சமீபத்தில் வெளியான ஒரு முன்னணி நடிகரின் படத்தின் பர்ஸ்ட் காப்பிக்கு ஆன செலவு 45 கோடி. ஆனால், 'ஐ' படத்தின் போஸ்ட் புரொடக்‌ஷன் செலவே கிட்டத்தட்ட 45 கோடிக்கு வருகிறது. இயக்குநர் ஷங்கர் வேலைகளில் துல்லியம் பார்ப்பவர் என்பதால், இது செலவு அல்ல, தரமான படத்திற்கான முதலீடு என்கின்றனர்.

* இந்தப் படத்தின் டீஸரைப் பார்த்தவர்கள், 'ஐ' தயாரிப்பாளர் ஆஸ்கர் ரவிச்சந்திரனிடம், இப்படத்தை ஹாலிவுட் படங்களுக்கு நிகராக எடுத்திருக்கிறீர்கள். ஏன் நீங்கள் உலகளவில் ஹாலிவுட் படங்கள் மாதிரி வெளியிடக் கூடாது. அவ்வாறு வெளியிட்டால், தமிழிலும் ஹாலிவுட் படங்கள் போன்று தயாரிக்கப்படுகிறது என்று அனைவரும் அறிவார்கள் என்று கூறியுள்ளார்கள். சீனா உள்ளிட்ட வெளிநாடுகளில் அதிக திரையரங்குகளில் வெளியிட இது ஊக்கப்படுத்தியுள்ளது.

* இப்படத்தின் மேக்கப், பெரிதும் பாராட்டப்படும். கிராஃபிக்ஸில் செய்ய முடிந்தாலும், அதைத் தவிர்த்து மேக்கப்பில் கவனம் செலுத்தி விக்ரமை உருமாற்றியிருக்கிறார்கள். முழுக்க மேக்கப் மூலமாகவே விக்ரமை மிரட்ட வைத்திருக்கிறார்கள். மேக்கப்பிற்காகவே இன்னொரு முறை பார்க்கும் அளவிற்கு மெனக்கெட்டிருக்கிறார்கள்.

* மற்ற படங்களைப் போல் இல்லாமல், இந்தப் படத்தை மாதம், தேதி குறிப்பிட்டு அன்று வெளியீடு என்று கூற முடியாது. அவ்வளவு பணிகள் இருக்கிறது. இந்த படம் வெளியாகும் தேதியில், மற்ற சின்ன படங்கள் எதுவுமே இதோடு போட்டியிடாது. காரணம், இப்படத்திற்கு இருக்கும் எதிர்பார்ப்பு மிக மிக மிக அதிகம்.

* ஹாலிவுட் படங்கள் டப்பிங் செய்து தமிழில் வெளியாகும் அதை "ச்சே.. எப்படி எடுத்திருக்கான்" என்ற கமென்ட் வரும். அது போல ஹாலிவுட்காரர்கள் பார்த்து மிரளப் போகும் முதல் இந்திய படமாக 'ஐ' இருக்க பாடுபட்டிருக்கிறார்கள்.

* இப்படத்தை வெளியிட ரிலையன்ஸ் நிறுவனம், ஆஸ்கர் நிறுவனத்தை அணுகியுள்ளதாக தகவல்கள் வெளியாகின. ஆனால், ரிலையன்ஸ் ‘ஆஸ்கர்' பிலிஸ்ம்ஸை அணுகவில்லை.

* இயக்குநர் ஷங்கர் எப்போதுமே தன்னுடைய ஒரு படத்தை மிஞ்சுவது போல, தனது அடுத்த படம் இருக்க வேண்டும் என்று மெனக்கிடுவார். 'ஐ'யை மிஞ்சும் அளவிற்கு ஷங்கரின் அடுத்த படம் எடுக்க சிரமப்படுவார் என்கிற அளவிற்கு வந்திருக்கிறதாம் 'ஐ'. 3 வருடங்களாக முழுமையாக தன்னை 'ஐ'க்கு அர்ப்பணித்திருக்கிறார் ஷங்கர்.

* இயக்குநர் ஷங்கர், நடிகர் விக்ரம் இருவருக்குமே இப்படம் மைல் கல் தான். இருவரையுமே அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்தும் படமாக 'ஐ' இருப்பது உறுதி.

* ஆஸ்கர் ரவிச்சந்திரன் தயாரித்த படங்களில் இது தான் உச்சபட்ச செலவில் தயாரான படம். 'ஐ' படத்திற்காக இதுவரை சுமார் 150 கோடிக்கும் அதிகமாக வாரி இறைத்திருக்கிறார் ஆஸ்கர் ரவிச்சந்திரன்.

* ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் ஒரு பாடலை பாடியிருக்கிறார். அப்பாடல் காட்சியில் முழுவதும், விக்ரம் சிறப்பு மேக்கப் போட்டு, நடனமாடி இருக்கிறார். ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம் என்பார்கள். அது போல இப்படத்தில் விக்ரமின் உழைப்பிற்கு இப்பாடல் ஒன்றே போதும்.

தி இந்து:  வெள்ளி, ஆகஸ்ட் 15, 2014

மைலாப்பூர் :கிருஷ்ண ஜெயந்தி :ஆகஸ்ட் 16 முதல் 19-ம் தேதி வரை நான்கு நாட்கள் மஹோத்சவம்

மைலாப்பூர் நந்தலாலா கலாச்சார மையத்தில் கிருஷ்ண ஜெயந்தியை முன்னிட்டு ஆகஸ்ட் 16 முதல் 19-ம் தேதி வரை நான்கு நாட்கள் மஹோத்சவம் நடைபெற உள்ளது. 

குழந்தைக் கண்ணனுக்கு புண்யாவாசனம் செய்து, அலங்கரித்து பெயர் சூட்டுவது தொடங்கி , வெண்ணெய் உருட்டு, திருமஞ்சனம், அமிர்தம் கடைதல், பாலகிருஷ்ணர் பாதபூஜை, புஷ்பாஞ்சலி, திருத்தேர் பவனி, யந்த்ர ஆரத்தி என நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற உள்ளன.

இடம்: 2, டாக்டர் ரங்கா சாலை, மைலாப்பூர், சென்னை.04,

 தொடர்புக்கு: 044-24670893

Activist files complaint on overcharging by theatres in Chennai

He said these theatres were not only charging more than the State government fixed-price but also screening extra shows without taking special permission from the authorities concerned.

A social activist has given a complaint to Chennai police commissioner S. George on Monday, seeking action against cinema theatres for overcharging and screening extra shows of new films.

G. Devarajan, founder, All India Consumer Human Activity against Anti-Corruption and Crime, claimed two theatres in Moolakadai and Perambur were charging between Rs. 150 and Rs. 200 for the upcoming film ‘Anjaan’, though the ticket being sold did not mention a rate of admission.

He said these theatres were not only charging more than the State government fixed-price but also screening extra shows without taking special permission from the authorities concerned.

Mr. Devarajan, who had filed a PIL in 2012 against exorbitant charging by cinema theatres, cited the Madras High Court order, wherein the police department was directed to take action, if it was of a cognisable offence in nature, against the erring theatres.

But the police department, responding to the complaint of July 2012, had written back stating the commercial taxes department did not find the theatres in the city guilty of overcharging and no action could be taken, he added.

A theatre owner in the city said the practice of selling tickets at a price higher than that stipulated by the authorities was not widespread. He added it made no business sense to hike the prices within city limits. “Take a film like Anjaan. It will be screened in almost every theatre in south Chennai. Why would anyone want to buy an expensive ticket,” he said.

H August 12, 2014

வானளாவ உயர்ந்து நிற்கும் ஏ.சி. ஷாப்பிங் மால்களைத்தான்.

சிங்கிள் பைசா செலவில்லாமல் டைம் பாஸ் செய்ய முடியுமா? இந்தக் கேள்வியை இளைஞர்களிடம் கேட்டால் ‘ஏன் முடியாது’ எனச் சட்டென பதில் வருகிறது. சிங்கிள் பைசா இல்லாமல், குளுகுளுவென ஏ.சி.யில் எவ்வளவு நேரம் வேண்டுமானாலும் டைம் பாஸ் செய்ய முடியும் என்றும் அடித்துக் கூறுகிறார்கள் அவர்கள். ஆமாம், அவர்கள் கூறுவது வானளாவ உயர்ந்து நிற்கும் ஏ.சி. ஷாப்பிங் மால்களைத்தான்.

இங்கே செல்லக் காசு வேண்டாம், யாராவது, ‘என்ன சார் வேணும்’ எனக் கேட்பார்களோ என்ற தொந்தரவு கிடையாது. எந்தத் தளத்தில் உட்கார்ந்து மணிக் கணக்கில் பேசினாலும் கேட்க ஆளில்லை, நினைத்த கடைகளில் புகுந்து ஷாப்பிங் செய்வது மாதிரி நடித்துவிட்டு, எதையும் வாங்காமல் வந்தாலும், ‘சாவு கிராக்கி’ என்ற ஏச்சு கிடையாது. அதோடு எங்கே திரும்பினாலும் சூடாகவும் குளிர்ச்சியாகவும் குடிக்க, காபி ஷாப்புகள்.

சுவையாகச் சாப்பிட நொறுக்குத் தீனிகள், ‘அய்யோ சாப்பாட்டுக்கு நேரமாச்சே’ என்று நினைக்காமல் இருக்க விதவிதமான ஓட்டல்கள், ஹாயாக சினிமா பார்க்க மினி தியேட்டர்கள், ஜாலியாக பொழுதுபோக்க விதவிதமான விளையாட்டுகள் என ஒரு புத்தம் புது உலகம் கிடைத்தால் சும்மா விடுவார்களா இளைஞர்கள்? புகுந்து விளையாடிவிட மாட்டார்களா?

இப்படிச் சகல வசதிகளும் உள்ள ஏ.சி. மால்கள்தான் இன்றைய இளைஞர்களின் ஹாட் ஸ்பாட். காலேஜுக்கு கட் அடித்துவிட்டு பீச், பார்க், தியேட்டருக்குச் செல்வதையெல்லாம் இந்தக் காலத்து இளைஞர்கள் மறந்தேவிட்டார்கள். முழுவதும் ஏ.சி. செய்யப்பட்ட மால்களில் கும்பலாகக் கூடிச் சுற்றுவதைத்தான் ஹாபியாக வைத்திருக்கிறார்கள்.

சென்னை வேளச்சேரியில் உள்ள ஒரு ஷாப்பிங் மாலில் கும்பலாகச் சுற்றிக்கொண்டிருந்த கல்லூரி இளைஞர்களிடம், இங்கு என்ன வாங்க வந்திருக்கிறீர்கள் என்று பேச்சுக் கொடுத்தால், “எதுவும் வாங்க இங்கு வரலை” என்று கல்லூரி மாணவர் விக்னேஷ் முதல் ஆளாகக் குரல் கொடுத்தார்.

“காலேஜில் இன்னைக்கு பீரியட்ஸ் இல்லை. சும்மா எதுக்கு இருப்பானேன்னு இங்க வந்துட்டோம். இங்க பாருங்க சும்மா ஜிலுஜிலுன்னு இருக்கு. இந்த இடமே ரொம்ப ஃப்ரெஷ்ஷா இருக்கு. எல்லாமே இங்க புதுசுதான். ரொம்ப ஃபன் உள்ள இடம். இங்க வந்தா டைம் போறதே தெரியாது. வெயில்ல பீச்சுக்கும், பார்க்குக்கும் போய் வெயில உட்கார்ந்து பேசுறதவிட இங்கு ஜாலியா இருக்கலாம். அப்படியே திடீர்னு தோணுச்சுனா மாலில் உள்ள தியேட்டருக்குப் போகலாம். சாப்பாடு பத்தி கவலையே இல்லை. இந்த உலகத்தை வேறு எங்கேயும் பார்க்க முடியாது” என்று படபடவெனப் பேசினார் விக்னேஷ்.

இன்றைய இளைஞர்கள் விரும்பும் அனைத்துப் பொருள்களும், விஷயங்களும் மால்களில் நிறைந்திருப்பதுதான் இங்கு இளைஞர்கள் படையெடுக்க முக்கியக் காரணம். ஷாப்பிங் மால்களுக்கு வருபவர்களில் 75 சதவீதத்துக்கும் அதிகமானோர் 18 முதல் 30 வயதுக்கு உள்பட்டவர்களே. அதுமட்டுமில்ல, காதல் ஜோடிகளுக்கு இங்கு எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை.

பீச், பார்க்குகளை விட ஷாப்பிங் மால்களையே பாதுகாப்பான இடமாகவும் காதல் ஜோடி பார்க்கிறார்கள். எத்தனை முறை, எவ்வளவு நேரம் சுற்றி வந்தாலும் ஏன் என்று கேள்வி கேட்க யாரும் இல்லை என்பது இவர்களுக்குக் கூடுதல் உற்சாகம் தரும் விஷயம்.

மால்களின் பிரம்மாண்டம், கவர்ச்சிகரமான தோற்றம், சுத்தமான பராமரிப்பு ஆகியவையும் இளைஞர்களையும் ஜோடிகளையும் கவர்ந்திழுக்கிறது. “பிரம்மாண்டமாக உள்ள ஒவ்வொரு தளத்திலும் சுற்றி வருவதே தனி சுகம்தான். இங்க சுத்த அழகா டிரஸ்ஸிங் மட்டும் செய்து வந்தால் போதும். எங்க வேண்டுமானாலும் சுத்தி பொழுதைக் கழிக்கலாம். இங்க நான் வருவதே ஜாலியா சுத்துறதுக்குதான். இங்க எல்லாமே கிடைச்சாலும், எப்போதாவதுதான் பர்ச்சேஸ் பண்ணுவேன். வாரத்துக்கு ஒருமுறையாவது ஃபிரண்ட்ஸ்களோட இங்க வருவதை பழக்கமாவே வைச்சுருக்கோம்” என்கிறார் இன்னொரு கல்லூரி மாணவர் ராஜா.

இப்படிச் செலவில்லாமல் டைம் பாஸ் செய்ய இன்றைய இளைஞர்களுக்கு ஏ.சி. ஷாப்பிங் மால்கள் உதவுகின்றன என்று சொல்லலாம். எதிர்காலத்தில் ஷாப்பிங் மால்கள் நகரங்களை மேலும் ஆக்கிரமித்து இளைஞர்களைக் குஷிப்படுத்தும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லவே இல்லை.

தி இந்து:வெள்ளி, ஆகஸ்ட் 15, 2014

'An American in Madras' on the legendary director Ellis R. Dungan, On August 24 at Olive Hall at 6.30 p.m

 Cinema Rendezvous, the movie club will screen a unique film at Hotel Savera, 'An American in Madras' on the legendary director Ellis R. Dungan, who directed movies in the Tamil film industry in the 1930s and 40s. 

On August 24 at Olive Hall at 6.30 p.m.

 Entry is free for this show and open to all.

Exhibition of ART Works and Photographs- Aug 21 - 23

Dear Friends, Chennai Weekend Artists and Chennai Weekend Clickers are 

conducting an exhibition of Arts and Photographs on Classic Madras and 

contemporary Chennai from Aug 21 to 23rd.


 Inauguration is on 20th evening 6:30 by 

respected artist Mr Trotsky Marudu at GalleryVeda @ Shilpa Architects, L20, VSI 

estates, Thiruvanmiyur. Request your esteemed presence!

Food Walk

A food walk opens you up to new places and new types of food and even helps you unearth old ones.

 Photo: Karthik Ganapathi

Discover the culinary secrets of Mylapore, Sowcarpet, Triplicane and Purasawalkam

The most important aspects that food lovers look for in an eatery are price, ambience and taste, in that order. As the saying goes, old is gold, and most of the places I have discovered have been around for a long time. You don’t necessarily have to spend a fortune and most of the places should be accessible through a simple Google search.

The sambar may have originated far away in Udupi but it is certainly most loved in Chennai. There have been instances of people walking on Purasawalkam High Road being pulled into a hotel because the aroma of sambar was so powerful. Sambar lovers don’t need to be told twice that they have to make that compulsory pilgrimage to Ratna Café in Triplicane; the home of the idli-sambar (or sambar-idli as some puritans call it), and the legacy of the dish is unquestionable. Bonda, vadai or idli with sambar, the hotel doesn’t stop you from experimenting.

Moving on to another place in Triplicane, the flavour and taste of masala paal in a nameless shop is unmatched. The price of half a cup here is still in single digits. This is a small nondescript place at the junction of Bharathi Salai and Big Street. For many eateries, the way to tempt potential customers to indulge in their specialty is to place a large vessel of masala paal in front, but this place sells only that one item! My friend Karthik tells me that it has been doing so for decades and his last stop during his visits to Triplicane has to be at this joint.

There are many things that my foodie friend G.V.S. Mani misses after he relocated to Bangalore. One is the sabha canteen where he would take his troop of foodie friends during the music season, unmindful of the fact that there is actually a concert going on inside.

Tucked away behind the Thandu Mariamman Temple, Gomathi Saiva Unavagam or Gomathi Mess in Mandaiveli also ranks high on the list. Many people have returned home disappointed after having made a long trip from places like Porur because they turned up more than an hour after it opens; such is the local demand for this tiffin place which is not open on weekends. Once you have discovered the place, you will be unmindful of the fact that you have to stand and eat. Their delicious venn pongal, occasional arisi upma and their famed Mysore bonda, ending with a filter coffee, will ensure it. If there’s one thing that Mumbaikars miss when they move away from their city, it’s the authentic taste of vada pav. To make up for this loss, Chennai has matched the Mumbai flavour thanks to Mehta Brothers on Mint Street. For less than Rs. 20, it is a treat that you don’t want to miss. No description can do it justice; it is a taste that has to be experienced.

The Earl of Sandwich might have created the now-familiar snack for a specific purpose, but even his invention has not been spared. There are places in Chennai which have adapted the sandwich for different tastes. One such innovation is the murukku sandwich: bread is replaced by tiny murukkus with vegetables, cheese and mint chutney and topped with sev. Introduced at Links, located opposite Dharmaprakash Hotel in Purasawalkam, it is very popular among youngsters. The delicious chaat is offset by lacklustre service, but make sure to drop in.

Any food visit to Mylapore is considered incomplete without an obligatory visit to the Jannal Kadai located near the Kapali Temple. Famed for their bajjis and unique getti chutney, the jannal (window) serves as the counter. The family that runs this shop remains committed to opening the window at 5:30 p.m. every day (excluding Sundays) and they have done it for decades.

Organising a food walk is not an easy affair: finding places that offer a variety of cuisines, factoring in hygiene, pricing, access to the location, are critical. But if you can compromise on the ambience, you are in for a culinary treat in the small bylanes of Chennai.

Sridhar will host all the four food walks. 

For details, check out themadrasday.in or send an email to sridharve@gmail.com

Ethiraj College for Women

In the context of globalisation and liberalisation, history has become all the more relevant, chairman of Media Development Foundation Sashi Kumar said at ‘Historica’14, Chennai 375 years and Beyond’, at Ethiraj College for Women here on Wednesday.

“During the process of homogenisation and cosmopolitanism, certain erasures are taking place in terms of cultural distinctiveness and indigenous values; hence, history will have to be constantly rediscovered,” he said.

He spoke about how urban Madras in the 19 century, unlike today, was not a single central town but an agglomeration with a series of urban loci or several occupational castes around them. “The way Madras developed was very distinctive when compared to other British colonial cities in India such as Bombay or New Delhi,” he added.

The premium stretch called the Choutry Lane in Madras comprised Nungambakkam, Egmore, Pudhupakkam, Royapettah and Teynampet, where everyone wanted to own a piece of land, Mr. Sashi Kumar said.

“The Europeans owned a lot of land and at one point, the cost of land rose so much that even they could not afford it. You can imagine what Chennai would have looked like in those times,” he added.

A. Nirmala, principal of the college, said reflecting on the past is essential to understand the present.

“The young should be sensitised about the heritage of the city so that they feel proud of it. We are considering events in this regard,” she said.

H 14 ASug 14

Schools -George Town

They are well over a century old, but three schools in George Town – St. Mary’s, Bishop Corrie and St. Columban’s — continue to educate and offer opportunities to children in and around the area

At the corner of Armenian Street stand a group of men with their cycle-rickshaws, waiting for the school day to end. While they kill time, they light up their rolled tobacco leaves, engage in banter and readily give directions to anyone who might have lost their way while weaving through the many narrow and crowded streets of George Town. Turning into Armenian Street, the road suddenly seems to widen, as the walls surrounding the school, bright and recently painted over, seem to be doing a good job.

A towering gate, strong and intimidating, stands between St. Mary’s Anglo-Indian Higher Secondary School and anyone who wishes to enter it. A signboard outside, proudly announces that the school is celebrating its 175th year. There’s an air of excitement surrounding the headmaster’s office as teachers bustle about in between classes, planning their upcoming celebrations. Fr. Gregory Devarajan, headmaster, announces proudly, “Dr. Abdul Kalam is coming for our anniversary, and has requested half an hour just to interact with the children.”

St. Mary’s, established as an all-boys school in 1839, educated European children during colonial rule. Post Independence, it became an Anglo-Indian school, educating many Anglo-Indians who lived in George Town. Today, with the introduction of Samacheer Kalvi and the dwindling number of Anglo-Indians, St. Mary’s educates many children in and around George Town, regardless of the community they belong to.

“This was the Black Town of Madras; leprosy and poverty were rampant here,” says Christina Arulnathan, headmistress of Bishop Corrie Anglo-Indian Higher Secondary school. Bishop Corrie, established to serve the disadvantaged , has many children who come from difficult situations. “We hear a lot of filthy language, deal with bad attitude, and the behaviour of parents is often reflected through the children,” says the headmistress, who aims at refining the kids before they go out into the world.

In the sunlit grounds of Bishop Corrie, children of all ages run around during their break time, playing or rushing to buy food from the canteen. They are protected and schooled within walls that have stood strong for 180 years. While the streets that lead to the school are filled with dust and bustle with activity, the school remains gated in and oblivious to the world outside.

A similar picture presents itself in St. Columban’s Anglo-Indian Higher Secondary school. The all-girls school, opened nearly 115 years ago, has many in green pinafores merrily running around the courtyard. While they preoccupy themselves with their own games, they are aware that teachers passing by the corridor have their eyes on them. They have reason to be vigilant and on their toes while in school, and care very little about what goes on beyond the walls that keep them safe.

These age-old schools in George Town have seen a century gone by and yet, stand tall, educating and offering new opportunities to generations of children who grow up in and around the area. Most of their history remains lost in time, as the schools lack documentation that paints a clear picture about the decades gone by. As the years wear on and these schools become landmarks in time, they scramble to archive their illustrious histories. Just as they try to understand the past, they embrace the present and prepare themselves to school future generations. “We use technology in education because children today are very well exposed,” says Sr. Prabha Puthota, principal of St. Columban’s, referring to the computers and smart boards used in classrooms today. Even as these schools adapt to keep pace with the changing times, they remain some of the oldest educational institutions in the city.

H 14 Aug 14

Temples of devotion

Parthasarathy Swami Temple

Any list of the cuisines that dominated Madras and continue to live on in our palettes would be incomplete without a mention of the fare from ‘madapallis’.

‘Madaipallis’ or temple kitchens play an important role in preserving the food culture of communities. After offering prayers at the sanctum sanctorum, devotees then head over to the ‘prasadam’ stall where traditional foods, first offered to the deity, are sold. 

Delicacies such as atkaravadisal, puliyodharai,sarkarai pongal, adhirasam, sojji appam and thenkuzhal, are infused with the fragrance of ghee and the quintessential aroma of a wood fire. And it’s not just the older folks who love these items, but youngsters too who are eager to keep in touch with their past.

Standout Dishes

Parthasarathy temple Triplicane: Sarkarai Pongal

---

Nanganallur Hanuman temple:Milagu Vadai

---

Kapali temple: Sundal and kalee(a flour paste)

---

Vadapalani Murugan temple:Panchaamirtham

---

Amman temples: Koozh

---

Sarkarai Pongal at Parthasarathy temple, Triplicane:Those who walk along the street to the south of the Parthasarathy Temple will find it difficult to resist the aroma of this temple delicacy — a rice-lentil-jaggery pudding topped with raisins.

A specific recipe is carefully followed. For every two kilos of rice, half a kilo of cashew nuts, 400 grams of dried grapes and 700 grams of ghee is added. The rice and lentils are cooked to a blend separately as jaggery boils in another huge vat. The trick is to bring the two together in the precise proportion.

C. Rajagopalachari was said to be a great lover of this delicacy and whenever he was in Chennai, a portion used to be sent to him. Cricketers too seemed to have been fans according to V.Ramanujam, an official with the Tamil Nadu Cricket Association

. He recalls inviting Sunil Gavaskar, G. Vishwanath, and S. Venkataraghavan to his house and serving them sarkarai pongal. Even the West Indians were great fans of the delicacy, he says.

Milagu Vadai of Nanganallur Hanuman temple: Although built relatively recently, the Nanganallur Hanuman temple is very popular among devotees as is the free prasadam offered here daily. Puliyodharai (tamarind rice), pongal and sarkarai pongal are famous but the pride of place goes to its milagu vadais. Devotees who throng the temple are offered a big treat after the daily prayers, when a garland of milagu vadais adorning the idol is removed, and then distributed.

Utmost care is taken while blending the paruppu and pepper as this determines the taste and the crispness of the vadais. The vadais are strung together with jute thread, and offered as a garland to the deity. Several devotees pay for these vadai maalais (garlands).

Sundal at Kapaleeswarar Temple: Sundal, a preparation of peas, sautéed and seasoned, and kalee(a flour paste) are the key elements of the temple cuisine here. Thiruvathirai kalee, a prepared onthiruvathirai of the Margazhi month, has innumerable fans. It is said that Senthanaar, a Saivite saint, who used to offer full meals to devotees of Shiva regularly, was not able to carry out his service on a rainy day. He was forced to mix water with flour and make a paste that was distributed to the starving devotees. That became a hit and every year on that day, thiruvathirai kalee was prepared as a mark of respect to Senthanaar. Yet another item that is much sought after from this temple kitchen is black gramsundal offered to the deity at night, just before the temple is closed.

Vadapalani Murugan Temple and panchaamirtham: The temple is famous for itspanchaamritham, prepared with fruits, coconut, honey, sugar candy and raisins. It is sold in tins and packets. Some regulars to the temple say that although the panchamirtham offered by the temple may not be as spectacular as the one offered by the Palani Murugan temple, the taste does linger for long.

Amman temples and koozh: The month of Aadi sees celebrations in honour of the goddess Amman. Hordes of devotees cook gruel called koozh at the temples in great quantities and distribute it to others. While technically, this does not come out of the kitchen in the temple, it is still an integral part of the food scene as temples allow devotees to cook on their premises. Sometimes, pieces of dried fish are also offered outside the temple premises to devotees who drink the koozh.

 H 14 Aug 14